Zozef 419 - 8χορδο Μπουζούκι | 8-χορδο Μπουζούκι με 19 Δούγιες και Ρυθμιζόμενη Βέργα στο Μπράτσο

Κωδικός Προϊόντος: 060200 SKU: 419
714
Μη Διαθέσιμο
Μη Διαθέσιμο
Από 59,50 € /μήνα σε 12 άτοκες δόσεις με πιστωτική κάρτα
  • Προσθήκη στη Wishlist
  • Το Είδατε Αλλού Φθηνότερα ?
  • Δυνατότητα Αγοράς σε έως 12 Άτοκες Δόσεις
  • Δυνατότητα Επιστροφής εντός 14 Ημερών
  • Εγγύηση Επίσημης Αντιπροσωπείας

Μοιραστείτε το

Μοιραστείτε το στο facebook Μοιραστείτε το στο pinterest Μοιραστείτε το στο twitter Μοιραστείτε το στο linkedin

Χαρακτηριστικά

Zozef 419 - 8χορδο Μπουζούκι | 8-χορδο Μπουζούκι με 19 Δούγιες και Ρυθμιζόμενη Βέργα στο Μπράτσο

  • Χορδές 8
  • Υλικό σκάφους Καρυδιά μαύρη
  • Υλικό καπακιού Έλατο Ευρωπαϊκό 2ΑΑ
  • Υλικό μπράτσου Φλαμούρι Ευρωπαϊκό
  • Υλικό στο καράουλο (Κλειδιέρα) Φλαμούρι Ευρωπαϊκό
  • Υλικό ταστιέρας Έβενος
  • Υλικό καβαλάρη Έβενος
  • Διαστάσεις σκάφους (Ύψος, πλάτος, βάθος) 38 x 30 x 16 cm
  • Πλάτος ταστιέρας στο 10 τάστο 3.6 cm
  • Πλάτος ταστιέρας στο σκάφος 4.6 cm
  • Αριθμός τάστων 27
  • Δούγιες 19
  • Βέργα Ναι
  • Πάχος μπράτσου στο 1ο τάστο 2.30 cm
  • Πάχος μπράτσου στο σκάφος 3.00 cm
  • Κλίμακα οργάνου 68 cm
  • Μέγεθος φιγούρας 4/4
  • Υλικό φιγούρας Πολυεστέρας
  • Υλικό φιγούρας τρύπας Πολυεστέρας
  • Οδηγοί μπράτσου (Inlays) Πολυεστέρας
  • Συνολικό μήκος οργάνου 98 cm

Επιπλέον Πληροφορίες

  • Τύπος:
  • Σετ:
  • Καπάκι:
  • Ταστιέρα:
  • Αριθμός Τάστων:
  • Σκάφος:
  • Δούγιες:
  • Κλίμακα (εκατοστά):
  • Βέργα:
  • Φινίρισμα:
Ζοζέφ Χειροποίητα Μπουζούκια
ΠΑΙΖΕΙ ΤΩΡΑ:

Ζοζέφ Χειροποίητα Μπουζούκια

Ζοζέφ Χειροποίητα Μπουζούκια - Ντοκουμέντο

Ζοζέφ Χειροποίητα Μπουζούκια - Ντοκουμέντο



Ζοζέφ Τερζιβασιάν - Η Ιστορία, Ενός Μεγάλου Οργανοποιού 



(Αποσπάσματα από συνέντευξη της συντρόφου του)

Ο Ζοζέφ γεννήθηκε το 1915 στο Αφιόν Καραχισάρ, όταν οι Αρμένιοι διωγμένοι από τους Τούρκους, επιβίωναν κάτω από άθλιες συνθήκες πείνας.
Στη ζωή του προσπαθούσε πάντα να καινοτομεί. Το 1940 μια εφημερίδα της εποχής έγραφε, ότι ένας οργανοποιός ονόματι Ζοζέφ Τερζιβασιάν πήρε άδεια ευρεσιτεχνίας για ένα μουσικό όργανο: το «γερεβάν». Ήταν ένα μουσικό όργανο μεταξύ μπουζουκιού και κιθάρας. Είναι γνωστό, ότι εκείνα τα χρόνια το μπουζούκι ήταν παρεξηγημένο και περιθωριοποιημένο μουσικό όργανο, καθώς και όλοι οι καλλιτέχνες οι οποίοι ασχολούνταν με το λαϊκό τραγούδι ή τη λαϊκή μουσική.

Με την πάροδο των χρόνων, το μπουζούκι πήρε την πρέπουσα θέση μεταξύ των άλλων μουσικών οργάνων και μπορούσε να το κατασκευάζει χωρίς κανένα πρόβλημα.
Δεν είχε ολοκληρώσει τη μόρφωσή του. Είχε πάει μόνο σε 3 τάξεις, στο αρμενικό δημοτικό σχολείο το οποίο βρισκόταν στην περιοχή της Συγγρού. Έγραφε και διάβαζε μόνον αρμενικά. Ωστόσο είχε κάνει μαθήματα μουσικής και έπαιζε κιθάρα, μπουζούκι, μαντολίνο, ακορντεόν, πιάνο, σχεδόν όλα τα μουσικά όργανα. Φαίνεται ότι το σαράκι της μουσικής ήταν έμφυτο, διότι έγραφε μουσική και στίχους. Και επειδή δεν γνώριζε να γράφει στα ελληνικά, χρησιμοποιούσε την αρμενική αλφάβητο για τη σύνθεση των λέξεων των στίχων, ενώ τις νότες τις έγραφε κανονικά.

Αρχικά, δούλευε σε μουσικό οίκο ως υπάλληλος και κάποια στιγμή τόλμησε να ανοίξει το δικό του μαγαζί. Έβαλε στην προθήκη ένα μπουζούκι, μια κιθάρα και ένα μαντολίνο έκανε τον σταυρό του και ξεκίνησε. Είχε πολύ καλό «μουσικό αυτί», κούρδιζε ακόμα και το ακορντεόν με το αυτί, χωρίς να χρησιμοποιεί συχνά διαπασών. Λες και είχε μέσα στ’ αυτιά του τους ήχους αυτών των οργάνων και τον καθοδηγούσαν. Επειδή ήθελε να κατασκευάζει τα μουσικά του όργανα απρόσκοπτα, για τις παραγγελίες εργαζόταν πάντα πέραν των ωρών λειτουργίας των καταστημάτων, μέχρι αργά τα μεσάνυχτα. Όταν κάποια φορά, εξ’ αιτίας ατυχήματος, έσπασε την κλείδα του και υποχρεώθηκε να νοσηλευθεί, συνεχώς παραπονιόταν λέγοντας χαρακτηριστικά : «Πάρτε με από εδώ. Εδώ είναι φυλακή πολυτελείας. Πηγαίνετέ με, να μυρίσω τα ροκανίδια μου!!» Δεν ζούσε χωρίς αυτά και τελικά βγήκε με δική του ευθύνη από το νοσοκομείο.
Πήγαινε στο μαγαζί με το χέρι του δεμένο. Όλες του οι δημιουργίες ήταν κατά κυριολεξία χειροποίητες, από την επιλογή των υλικών έως και το τελικό λουστράρισμά τους. Δεν χρησιμοποιούσε μηχανήματα, ούτε για το τελικό στάδιο, όπως άλλοι συνάδελφοί του. Ήταν τελειομανής!!
Λάτρευε τη δουλειά του, την είχε σαν θρησκεία, την απολάμβανε και ήξερε ότι ήταν καλός τεχνίτης.

«O Στραντιβάριους των Μπουζουκιών»
τον ονόμαζε o Τσιτσάνης που ήταν φίλος και συνεργάτης του.


Εθεωρείτο μεγάλη τιμή για τους νέους μπουζουξήδες, όχι ν’ αποκτήσουν καν, αλλά να πιάσουν δικό του όργανο στα χέρια τους. 
Το 90% από τα λαϊκά όργανα των δασκάλων πέρασε από τα χέρια του.
(Κώστας Χατζηδουλής ερευνητής του ρεμπέτικου τραγουδιού)




Κάπως έτσι Κατασκεύασε και το 8-χορδο Μπουζούκι.


Θυμάμαι, ότι ο Μανώλης Χιώτης ζήτησε από τον Ζοζέφ να του φτιάξει ένα κιθαρομπούζουκο. Η κιθάρα έχει 6 χορδές και το μπουζούκι έχει 3 διπλές χορδές. Έχοντας την εμπειρία της κατασκευής του «γερεβάν», ικανοποίησε πλήρως την επιθυμία του Χιώτη για κάτι διαφορετικό. Κατάφερε να κατασκευάσει ένα μπουζούκι με οκτώ χορδές με πιο πλατύ μανίκι.

Θυμάμαι μια φορά όταν πήγαμε στο «Πιγκάλ», σηκώνεται ο Χιώτης και κρατώντας το μπουζούκι του ψηλά φωνάζει: «Γεια σου Ζοζεφάρα! Γεια σου καλλιτεχνάρα!!». Με αυτόν τον τρόπο εκφράζονταν όλοι γι αυτόν όπου κι αν πηγαίναμε. Δεν κολάκευε κανέναν. Δεν παρακαλούσε να τους φτιάξει ένα μπουζούκι.


Παράλληλα εφάρμοσε μια άλλη καινοτομία στα μπουζούκια που κατασκεύαζε. Άλλαξε τη θέση όπου πάταγαν οι νότες, επάνω στο μανίκι του μπουζουκιού. Η κοινή κατασκευή τους γινόταν με κουμπάκια τα οποία έμπαιναν επίπεδα επάνω στην επιφάνεια του μάνικου. Ο Ζοζέφ μετακίνησε τα κουμπάκια από την επίπεδη πλευρά στη ράχη του μουσικού οργάνου και στόλισε το μάνικο με ένα κλαδί που στη θέση των κουμπιών είχε ή ένα φύλλο ή ένα κλαδί.

Πελάτες του ήταν ο Χιώτης, ο Παπαϊωάννου, ο Τσιτσάνης, ο Ζαμπέτας, ο Μητσάκης, ο Καλδάρας, ο Ζαφειρίου, ο Νικολόπουλος, ο Ευσταθίου, ο Τζουανάκος, ο Τατασόπουλος
και πολλοί άλλοι τους οποίους σίγουρα ξεχνώ.


Μια φορά πήγα με μια φίλη μου στο μαγαζί όπου δούλευε ο Νικολόπουλος και μου λέει: «κυρία Τερζιβασιάν, πείτε στον Ζοζέφ να μου φτιάξει ένα μπουζούκι, γιατί μου είπε ότι είναι πολύ απασχολημένος».

Πραγματικά, δεν είχε χρόνο ώστε να τους ικανοποιεί όλους.



Ο Μεγαλύτερος Εραστής της Τέχνης του Ζοζέφ Ήταν ο Ζαμπέτας.


Είχε 3 με 4 δικά του μπουζούκια, τον λάτρευε, δεν έπιανε στα χέρια του άλλο μπουζούκι!!!.
Όταν πηγαίναμε στα κέντρα διασκεδάσεως, όλοι οι μουσικοί μας αναγνώριζαν και έρχονταν να καθίσουν μαζί μας.

Μερικοί νέοι κατασκευαστές, προκειμένου να προσελκύσουν πελάτες, πήγαιναν στα κέντρα και έλεγαν στους καλλιτέχνες: «θα σου φτιάξω ένα μπουζούκι και θα σου το δώσω σχεδόν δωρεάν». Έτσι και γινόταν. Μετά όμως, το έφερναν στον Ζοζέφ και του έλεγαν ότι το καινούργιο τους μπουζούκι... «δεν βγάζει φωνή». Ο Ζοζέφ απαντούσε «θα το χειρουργήσω!!!».
Το επισκεύαζε και φυσικά αμειβόταν αναλόγως!! Εν τέλει το κόστος του μπουζουκιού, για τον όποιο ιδιοκτήτη, πολλαπλασιαζόταν.


Όταν το όργανο ήταν εξ ολοκλήρου φτιαγμένο από τον ίδιο έβαζε μέσα μία πινακιδούλα: «κατασκευή Ζοζέφ Τερζιβασιάν», ενώ εάν επιδιόρθωνε κατασκευές άλλων στην πινακιδούλα έγραφε «γενική επισκευή Ζοζέφ Τερζιβασιάν».Ήταν τίμιος. Ποτέ δεν καταδέχθηκε να παρουσιάσει για δικό του, κάτι το οποίο δεν του ανήκε.
Για το λόγο αυτό στην αγορά του Πειραιά ήταν φερέγγυος, τον εκτιμούσαν και τον προτιμούσαν όλοι.


Παραγγελίες δεν είχε μόνον για την εγχώρια αγορά αλλά και για το εξωτερικό. Στέλναμε μπουζούκια στην Κύπρο, την Αγγλία, την Αυστραλία, όμως τα περισσότερα τα στέλναμε στην Αμερική.


Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν κλιματιστικά μηχανήματα. Όταν ο καιρός ήταν υγρός δεν μπορούσε να πιάσει το ξύλο στα χέρια του. Έλεγε ότι το ξύλο είναι ζωντανό και μόνον όταν οι καιρικές συνθήκες ήταν οι κατάλληλες μπορούσε να το δουλέψει. Εν τω μεταξύ, η αλληλογραφία με τους ανυπόμονους πελάτες πύκνωνε.


Όλοι οι Έλληνες μουσικοί οι οποίοι πήγαιναν να δουλέψουν στην Αμερική, απαραιτήτως αγόραζαν ένα μπουζούκι από τον Ζοζέφ. Όχι από τα ακριβότερα, αλλά από εκείνα για τα οποία ο ίδιος διαβεβαίωνε για την ποιότητά τους.
Ο κάτοχος λοιπόν ενός τέτοιου οργάνου, εάν για οποιοδήποτε λόγο βρισκόταν σε δύσκολη θέση όντας στο εξωτερικό, κάλλιστα μπορούσε να το πουλήσει κερδίζοντας τα έξοδα επιστροφής του στην πατρίδα.



Οι αγοραστές μπουζουκιών, των κατασκευασμένων από τον Ζοζέφ, είχαν βρει έναν τρόπο για να εξακριβώνουν την αυθεντικότητά τους.
Έβαζαν το δάκτυλο τους στο κέντρο, μεταξύ του σκάφους και του μάνικου και εφ’ όσον ισορροπούσε, ήταν πεπεισμένοι ότι το είχε κατασκευάσει ο Ζοζέφ. Αυτό δεν το γνώριζε ο ίδιος, το έμαθε από τους πελάτες του.
Ξέρετε, γίνονταν πολλές αντιγραφές, κόλλαγαν μια πινακιδούλα με τη δική του επωνυμία και τα πωλούσαν ως γνήσια. Όσοι όμως γνώριζαν το μυστικό της μεθόδου της ισορροπίας, μπορούσαν να ελέγξουν την αυθεντικότητα του κατασκευαστή.


Κάποια στιγμή, το μπουζούκι όπως και η κιθάρα άρχισαν να διακοσμούνται με διάφορα σχέδια στο επάνω μέρος του οργάνου, στο μάνικο, στο κεφαλάρι, στις δύο πλευρές και στην κολάντζα.
Ορισμένοι πελάτες απαιτούσαν την αποκλειστική σχεδίαση του μπουζουκιού τους, δηλαδή να μην επαναληφθεί σε άλλο όργανο άλλου πελάτη. Με την πάροδο των χρόνων υπήρξαν και υπάρχουν πολλοί οργανοποιοί. Όμως η ποιότητα και η πιστότητα των μπουζουκιών και γενικώς όλων των μουσικών οργάνων τα οποία κατασκεύασε ο Ζοζέφ, παραμένουν έως σήμερα απαράμιλλα.


Ο Ζοζέφ ήταν συγκροτημένος άνθρωπος και ποτέ, σε όλη τη διάρκεια των 60 χρόνων, δεν άλλαξε το καθημερινό του πρόγραμμα από την ώρα που ξυπνούσε έως την ώρα που πήγαινε για ύπνο. Δόξα τω Θεώ, δεν μας έλειψε τίποτα, είχαμε και το σπίτι μας, γεννήθηκε και ο γιος μας, όλα ήταν καλά. 

Δούλευε μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του.


(Πηγή και ολόκληρη η συνέντευξη στο armenika.gr)

Σχετικά Προϊόντα

Εγγραφή στο Newsletter

ΜΕΝΟΥ

Εξυπηρέτηση πελατών

23510-31359